یادی ز دوست
در چمن چون بگذری روی مرا اری بیاد
جار سنبل بنگری موی مرا اری بیاد
بر لب جویی اگر سرو تهی پیش ایدت
اعتدال قد دل چوی مرا اری بیاد
چون صبای مشک افشان اید از سحن چمن
بر مشامت بگذردبوی مرا اری بیاد
+ نوشته شده در سه شنبه هجدهم خرداد ۱۳۸۹ ساعت 0:15 توسط حنیف حسینی
|
