سعادت ز طاعت میسر شود

                                  دل از نور طاعت منور شود

اگر بندی از بهر طاعت میان

                                  گشاید در دولت جاودان

ز طاعت پیچد خرد دمند سر

                                 که بالائی طاعت نباشد هنر

                            

الهی

یارب ان ساعت که جان بر لب رسد

                                       جسم پژمرده بتاب و تب رسد

شربت شهدشهادت نوشیم

                                        خلعت راه سعادت نوشیم

چون ندارم در دو علم جز تو کس

                                       هم تو میباشی مرا فریاد رس

دوستان شرح پریشانی من  گوش کنید  

                                                    داستان غم پنهانی من گوش کنید   

قصه ی بی سر وسامانی من گوش کنید     

                                                         گفتو گوی من وحرانی من را گوش کنید

هیچ وقت

مکن عمر ضائع به تحصیل مال

                                    که هم نرخ گوهر نباشد سفال

هرانکس که در بند حرص افتاد

                                    دهد خرمن زندگانی بباد

را راست

مکن خانه زندگانی خراب

                                  بسیلاب فعل بدو ناصواب

اگر دور باشی از فسق و فجور

                                   نباشی ز گلزار فردوس دور

عنوان مطلب از شما دوستان

دلا هرکه محکوم شیطان بود

                                    شب و روز بند عصیان بود

کسی را که شیطان بود پیشوا

                                    کجا باز گردد براه خدا

دلا عزم عصیان مکن زینهار   که رحمت کند پروردگار

وقتی که ...فهمید

در من ترانه های قشنگی نشسته اند

                                                   انگار از نشستن  ِ بیهوده  خسته اند

انگا ر سالهای  زیادی ست  بی جهت

                                                   امید  خود  به این دل ِ دیوانه  بسته اند

عمر .. روزگار

1. مکن تکیه بر عمر ناپائیدار 

                               مباش ایمن از بازی روزگار

یار

گفتمش بی تو چه باید کرد عکس رخساره ی ماهش را داد

گفتمش همدم شبهایم کو تاری از زلف سیاهش را داد

وفت رفتن همه را می بوسید به من از دورنگاهش را داد

یادگاری به همه داد و به من تلخی انتظار سر راهش داد

وفای غم

شبی در خواب ناز بودم دیدم کسی در میزند

                             در را گشودم دیدم غم است که لنگر میزند

ای دوستان بی وفا از غم بیاموزید وفا

                                غم با همه بیگانگی هرشب به من سر میزند

درد عشق

ارزودارم که بفهمی درد را

                              تلخی برخوردهای سرد را

میرسدروزی که بی من لحظهاراسرکنی

                     میرسد روزی که مرگ عشق راباور کنی

میرسدروزی کنار عکس من

                   نامه های کهنه ام را مو به مو از برکنی